دختر کوچولو، هفت، هشت ساله به نظر می‌رسید و از همان نیم‌ساعتی که توی موبایل‌فروشی، کنار من ایستاده بود، پیدا بود که هیچ وقت در زندگی‌اش، «نه» نشنیده؛ چون آن‌قدر برای خریدن یک تلفن مد روزتر، گریه کرد که کم مانده بود آقای فروشنده، گلکسی را دودستی تقدیم کند تا شاید این جوی روان اشک‌هایش خشک شود. مادرش که هم معذب شده بود، هم کلافه، در پاسخ به نگاه کمی متعجب من گفت: «با این‌که هر دقیقه، یک هوس تازه می‌کنه، ولی من طاقت ندارم بهش نه بگم. آخه من همین یک بچه رو دارم. بعضی وقتا هم نگران می‌شم نکنه دارم لوسش می‌کنم؟!»